UNUTMAK İSTİYORDUM
Sızıntı yayıyordu evrim geçiren dakikalar
Korku dolu ıssız geceler ve gündüzler
Bulutsuz havada yağmur altında ıslanıyor gibiydim
Her geçen zamanda için için daralıyordu saniyeler
Hapşırmak elde değildi, belki buna gülüyordum
Fakat insanın yaşadıklarına inanası gelmiyor
Güzel günler senin olacak dediklerinde
Hadi oradan diyordum kahredercesine
Ciğerlerime kadar işleyen acının derecesi
Düşündükçe artıyordu an be an bitmeyecekmiş gibi
Bardağı dolduran soğuk sudaki buz gibiydim
Isı kaybına uğramadan bırakmalıydım işi gücü
Artık nefes almak değil unutmak istiyordum
Tek kalmış hercai menekşeyi koparmak istercesine
Çölde kayak yaparcasına gerçekten unutmak istiyordum
Yazan : Haldun ÖZTÜRK 17.04.2013 11.41
Bazen istemediğimiz onlarca şey başımıza gelir ki. Bunu kimse anlayamaz. Bir derdim dersin kimseler aldırmaz. Beni dinleyin dersiniz. Kimsenin umurunda olmazsınız. Bu sıkıntımda geçsin siz görürsünüz dersiniz. Sıkıntı arkasından sıkıntı başlar. Sizi kimse görmez ve dinleyemez. Derken günler ve yıllar geçer. Bakmışsınız ki serbestsiniz. İstediğiniz özgürlüğe kavuşmuşsunuz. Derin bir nefes almış, etrafı seyre dalmışsınızdır. Artık harika günler sizleri beklemektedir. Farkındasınızdır. Bulunduğunuz yer öyle bir yerdir ki “İşte bu benim” dersiniz orada. Artık beklentilerin son bulduğu zaten her şeyin sahibi olduğu yerdesindir. Kimse size karışamaz kimseyle de işiniz kalmamıştır. Tek kelimeyle mutlusunuzdur.
Eksik olan tek bir şey vardır. Onu bulmaya çalışırsınız. Bulamazsanız. Ararsınız ama bulamazsınız. Sonra bir karar verirsiniz. Demek ki eksik yok dersiniz. Her şey yerli yerinde bir tek eksik bile yok.
Öylesine günler geride kalmıştır. Bundan sonraki anları planlar yaşamaya devam edeceksinizdir.
Bir an kıpırtıyla karışık bir ses duyarsınız. O sesi nereden geldiği ararken kendinizi rüyaya dalmış olarak bulursunuz bir sandalye üzerinde çalışma masasına nazır. Meğer her şey olduğu yerdedir. Sadece siz dalmışsınızdır.
GERÇEKTİR
Bugün bir hüzündür aldı gidiyor arka bahçemde
Tekrar tekrar umut oluyor solan yapraklar
Nafiledir ne yapsan düzelmez kırılan düşler
Gelmeyecektir kaybettiğim yıllar artık geri
Ansızın içim bir başka olur kopar dalından bir kiraz
Sever ayrılır sonra dönüp tekrar bakar toprağa bulutlar
Aynı zamandan kalma anılar gibi terk eder renkler
Kumar oynamıştı artık zaman ve kaybetmiştir aşk
Kabına sığmayan su gibi nefes alırsın o an
Derken güneş damlar gözlerinden sızım sızım
Az çok hatırlar belki seni o eski evler
Sokaklarından geçerken içine çeker şehir seni
Belki unutmak değildir bu utanmaktır
Belki de gülmek değil bu ağlamaktır
Belki de sineye çekmek değil yüzüne vurmaktır
Ama bir tek şey var bilinmesi gerek
O da bu gerçektir…
Yazan : Haldun ÖZTÜRK 8.4.2013 11.05