Bu aralar tek olmayan sendin, her şey ve herkes vardı

Kafamdaki tüm düşünceleri atıp, düşündüm

Birlikte hafif serin bir havada sahilde yürüyorduk.

Asiller gibi yere bakmadan, geri gitmeyi düşünmeden

Gökyüzü, bulutlar, sen, ben, kuşlar ve diğerleri vardı.

Ne olduysa, bir anda her şey silinerek yok oldu.

Artık hiçbir yerdeydim. Sadece bulunduğum sandalyede uyuyup kalmışım.

Fark ettiğimde çok geç değildi. Biletinin saat kaçta olduğunu biliyordum.

Otuz yedi dakika vardı. Hemen kıyafetlerime aldırmadan, fırladım.

Yetişmek için çöp kovalarını deviriyor, arabaların aynalarına zarar veriyordum

Çalan korna, ani fren sesleri kulaklarımı tırmalıyordu, aldırmıyordum

Benim için hepsi birer engeldi, aşmalıyım

Saati de düşürdüm. Almak için vaktim yok, koşmalıyım.

Son yedi sekiz dakikam kaldı sanırım. Uzaktan iki otobüsü seçebildim.

İkisi de değildi. Bu olamaz. Gitmiş miydi ki?

Devamını oku