Bu aralar tek olmayan sendin, her şey ve herkes vardı
Kafamdaki tüm düşünceleri atıp, düşündüm
Birlikte hafif serin bir havada sahilde yürüyorduk.
Asiller gibi yere bakmadan, geri gitmeyi düşünmeden
Gökyüzü, bulutlar, sen, ben, kuşlar ve diğerleri vardı.
Ne olduysa, bir anda her şey silinerek yok oldu.
Artık hiçbir yerdeydim. Sadece bulunduğum sandalyede uyuyup kalmışım.
Fark ettiğimde çok geç değildi. Biletinin saat kaçta olduğunu biliyordum.
Otuz yedi dakika vardı. Hemen kıyafetlerime aldırmadan, fırladım.
Yetişmek için çöp kovalarını deviriyor, arabaların aynalarına zarar veriyordum
Çalan korna, ani fren sesleri kulaklarımı tırmalıyordu, aldırmıyordum
Benim için hepsi birer engeldi, aşmalıyım
Saati de düşürdüm. Almak için vaktim yok, koşmalıyım.
Son yedi sekiz dakikam kaldı sanırım. Uzaktan iki otobüsü seçebildim.
İkisi de değildi. Bu olamaz. Gitmiş miydi ki?
Yeni bir otobüsün geldiğini gördüm. Artık bende varmıştım zaten.
Tüm koltuktakilere baktım, hiçbiri değildi
Muavine ismiyle sordum. Öyle bir yolcumuz yok efendim dedi.
Nasıl olmaz dediğimde, ilgilenmedi bile.
Anlaşılan, daha buralardaydı. Ya da çoktan gitmişti.
Hemen uçarak muhtemel olabileceği her yere baktım
Bir yerlerde olmalıydı. Pervasızca gezindiğimin farkındaydım.
Yoktu. Olmadığını anladığımda ise bir bilette ben aldım.
Gittim buralardan. Başka şehirlere… Başka rüyalara…
Yazan : Haldun Öztürk 17.06.2015