• Şunu ara:
    28Tem, 2023
    KOSGEB’in Renkli Simaları – Dergi Röportajı (Haldun ÖZTÜRK)

    KOSGEB Kurumsal Dergi‘sinde yayınlanan röportajımı sizlerle paylaşmak istiyorum. KOSGEB’in Renkli Simaları bölümünün bu ay konuğuydum. Buradan Kurumsal İletişim Müdürlüğü’nden Ömer Kızılyer’e ve derginin hazırlanmasında tüm emeği geçenlere teşekkür etmek istiyorum. Aylık olarak takip edilmesi gereken dijital dergilerden diyebilirim. Dergiye kurum sitesinden ya da aşağıya bıraktığım linklerden ulaşabilirsiniz. Temmuz 2023 sayısının 52. sayfasından başlayan röportaj soruları ve cevapları aşağıdaki gibi sizlerle. Farklı bir deneyimdi. Umarım beğenirsiniz, okuduğunuz için teşekkürler.

    Kalemiyle Gönüllere Dokunuyor

    Üniversite yıllarında kaleme aldığı şiirlerini Zamansız Saat Durağı kitabında buluşturan Haldun Öztürk, mısralarıyla ve deneme yazılarıyla okurlarının yüreklerine misafir oluyor

    KOSGEB Strateji Geliştirme Dairesi Başkanlığı’nda görev yapan ve Zamansız Saat Durağı şiir kitabıyla yazarlığa ilk adımını atan Haldun Öztürk’ü sizlere tanıtmak istedik. Kendisiyle şiir ve kitaplar üzerine keyifli bir sohbet gerçekleştirdik:

    Haldun Öztürk kimdir?

    1990 yılında iki çocuklu ticaret erbabı bir baba ve ev hanımı bir annenin ikinci çocuğu olarak Muğla’nın Yatağan ilçesinde dünyaya geldim. İlk ve ortaokulu Cumhuriyet ilköğretim Okulu’nda tamamlamamın ardından Muğla Anadolu Teknik Lisesi’nin Bilişim Teknolojileri/Web Programcılığı Bölümü’nde lise eğitimime başladım. 2009 yılında liseyi birincilikle bitirdim ve Pamukkale Üniversitesi “Bilgisayar Programcılığı“ bölümüne yerleştim.

    Denizli’de geçen dans, müzik, spor, gezi, etkinlik, turnuva, yarışma ve projelerle dolu 2 yılın ardından 2011 yılında programcılık diplomasını aldım. Ardından yeniden sınava girerek kazandığım Karabük Üniversitesi “Bilgisayar Mühendisliği“ bölümünü 2019 yılında bitirdim. 2013 yılında Anadolu Üniversitesi İşletme lisans, 2017’de Ahmet Yesevi Uluslararası Türk-Kazak Üniversitesi Yönetim Bilişim Sistemleri yüksek lisans programını tamamladım. Hâlihazırda İstanbul Üniversitesi Kültürel Miras ve Turizm bölümünde okuyorum.

    İş hayatı geçmişinizden ve KOSGEB çalışmalarınızdan bahsedebilir misiniz?

    İş hayatım çocukluk yıllarımda başladı diyebilirim. Aile işletmesine uzun yıllar katkıda bulundum. Daha sonra lisede yaptığım tercihle tasarım alanına yöneldim. Sonrası daha da başka olan teknik süreç başladı. Her gün kendime yeni çalışma alanları buluyor, yarışmalara katılıyordum.

    İlk üniversitem sonrası Safranbolu Halk Eğitimi Merkezi’nde bilgisayar öğretmeni olarak çalışmaya başladım. Geçen bir yılın ardından özel sektörde yazılım işleri yaptım. Sonrasında 8 yıl Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı’nda dijital projelerde çalıştım. Bu zaman zarfında yüzlerce proje ve binlerce tasarım gerçekleştirdim. 2022 yılının Nisan ayından bu yana KOSGEB Strateji Geliştirme Dairesi Başkanlığı’nda çalışıyorum. Burada destek ödemeleriyle ve mali konularla ilgileniyorum.

    İş hayatınız dışında neler yapıyorsunuz?

    Şiirler, denemeler ve hikâyeler yazıyorum. Keşfetmeyi, yeni yerler görmeyi çok severim. Fotoğraf çekmek özel ilgi alanım. Son yıllarda video çekmeye de başladım. Hatta ‘Yol Macerası’ ve ‘Şairin Sesinden’ serilerinin olduğu bir YouTube kanalı da açtım. Bunun yanı sıra sosyal medya mecralarında anlık paylaşımlar yapıyorum.

    Hobilerime her gün yenilerini eklemeye çalışırım. Robotik projeler geliştirme, yazılım üretme, oyun yazma, web siteleri tasarlama, filografi, münazara, satranç, modern dans, drone, paten, 3D modelleme, video montajlama, grafik tasarım ve yazmak çizmek diğer ilgi alanlarım.

    Yazmaya ilginiz ilk ne zaman başladı?

    Yazma çalışmalarım üniversitenin ilk yıllarına dayanır. O yıllar elime gitar alıp çalmaya başladığımda aklımdakiler dilime dökülürdü. Bir zaman sonra sözleri kaleme almaya başladım.

    Şiir yazmaya da bu şekilde başladım. Yazdığım ilk şiirin ilk mısraları “Yolda yürüyorum sensiz/Sensiz gidiyorum bensiz“ şeklinde başlıyordu. Daha sonra günlük yazmayla başladım. İlk başlarda herkes gibi ben de gün içerisinde yaptıklarımı kısa kısa günlüğüme not ediyordum. Sonrasında bu yazılar daha da uzamaya olayları anlatmaya başladı. Zamanla hikâyeler yazmaya başladım. Yaşadıklarımdan ziyade düşüncelerimde canlandırdığım karakterler ve olayları yazdım.

    Sizi yazmaya özendiren şeyler nedir?

    Beni yazmaya özendiren şey dedemin yazdığı günlükleri görmek oldu. İçlerinde benim doğduğum gün, askerlik ve kutsal topraklar ziyaret anılarının yanı sıra ömrünün herhangi bir günü neler yaptığının yazıldığı, bir ömrün anlatıldığı bir kutu dolusu günlükleri okumanın yazmaya özendirmesi gayet normaldi.

    Kitaplarla olan bağınızdan ve kitapların hayatınızdaki yerinden bahsedebilir misiniz?

    Kitap denildiğinde aklıma gelen ilk şey yeni bir hayat tecrübesi oluyor. Her biri canlı birer deneyim gibi karşınızda duruyor ve yazarların işçiliğine şahit oluyorsunuz. Her kelimesinde anlam arıyorsunuz. Bu durum bende bir başka heyecan uyandırıyor. Özellikle yazarından imzalı kitapları okumayı çok severim. Muğla’da ve Ankara’daki evimde kütüphanelerim var. Onlarla dolu bir çalışma ortamında bir şeylerle uğraşmak gerçekten iyi geliyor. Kitapların oradaki varlıkları beni daha da çalışmaya itiyor.

    Ne tür eserler yazıyorsunuz?

    Şiir, deneme ve roman. Bana en yakın tür şiir diyebilirim. En özgür hissettiğim, daha net ifadelerin yer aldığı ve her okuyanın farklı anlamlar çıkardığı için olabilir. Bir şeyleri olduğu gibi kendimi zorlamadan ifade ettiğim tür olan denemeyi de hayatımda oldukça fazla kullanırım. Sınırların olmaması kendimle konuşurcasına yazmayı sağlıyor. Bir de roman var ama henüz bitmiş bir romanım yok. Roman yazmak büyük emek, uzun zaman ayırmak gerektiriyor. Konu bütünlüğüyle yüzlerce sayfayı yazmak kolay değil. Umarım bir gün bitmiş bir romanım da olur.

    Yazma ritüellerinizden bahseder misiniz?

    Genelde dikkat dağıtıcı nesnelerden arındırılmış bir masa ve bir bilgisayar olması benim için yeterli. Seyahatlerde ise telefon ya da dizüstü bilgisayar kullanıyorum. Yazarken bazen doğa sesleri bazen de fonda açılmış bir dinlendirici müzik iyi uyum yakalamamı sağlıyor.

    Konularınızı nasıl seçiyorsunuz? Konu seçimi tesadüfi mi oluyor yoksa hayatta karşılaştığınız bazı olaylardan mı etkilenip yazıyorsunuz?

    Sosyal medyada yaşadığım gün içinden olaylara bağlı olarak birer cümle paylaşıyorum. Sonrasında ise o içerikleri başlık yapıp denemeye dönüştürüyorum. Bazen de önceden yazdığım üç dört farklı cümleden şiirsel diye belirlediklerimden şiirler yazıyorum. Öyle anlar geliyor ki o zamanlarda da şiir baştan sona kendiliğinden birkaç dakika içinde tamamlanıyor.

    Bu zamana kadar kaç kitap yazdınız, bunlardan hangileri yayımlandı?

    Basılı ilk kitabım ‘Zamansız Saat Durağı’. Üniversite yıllarımda yazdığım şiirlerden oluşuyor. Bir de dijital olarak yazdığım kişisel gelişim kitabım var. Onu da daha yeni tamamladım. Alışkanlıkların pozitif etkisinden bahsettiğim bir kitap oldu. Hayatın daha anlamlı daha dolu nasıl yaşanabileceğini ele alıyor. Taslak aşamasında eserlerim de var. Onları da yazmaya devam ediyorum.

    İlk kitabınızı çıkarmayı ne zaman ve nasıl düşündünüz?

    2019 yılının Aralık ayıydı. Web sitemde yıllar boyunca yazdığım şiirler dikkatimi çekti. Bir web site ücreti ödendiği sürece ayakta kalırdı. Benden sonra kimse ödemeyecek ve şiirlerim bir anda yok olacaktı.

    Kitap olsa varlığını sürdürecek ve benden çok yaşayacaktı. Bu düşüncelerin akabinde sitede olan tüm şiirleri bilgisayara aktardım. Böylelikle macera başlamış oldu.

    Zamansız Saat Durağı eserinizin ortaya çıkış öyküsünü anlatabilir misiniz? Fikir nasıl doğdu, kitabın ismine nasıl karar verdiniz, yazma süreci nasıl gelişti?

    Şiirlerimi yazarken hiç kitap olur mu düşüncesiyle yazmadım. 2009 yılında Pamukkale Üniversitesi’nde okurken ilk şiirim olan Sevda Rüyası şiirini yazdım. Sonrası haftada, ayda ya da yılda bir olarak geldi. İlham ne zaman geldiyse yazıp siteye atıyordum. Öylece hiçbir şey düşünmeden attıklarım birikmiş. Arada gidip okumak beni mutlu ediyordu. Yazdıklarım kitap olmalı dediğim günü hatırlıyorum.

    Dijital olarak kaldığında bir gün onun sonu geleceği düşüncesi içimi sızlatmıştı. Sonuçta emeklerim, bana ait sözler vardı.

    Her biri yazıldığı anı hatırlatıyordu, bir fotoğraf gibiydi. 11 yılda yazdığım şiirler sonrası üzerine birkaç yeni şiir de yazıp kitabı tamamladım. Fakat ismi de etkili güzel bir şey olsun istedim. Arkadaşlarıma danışıyor, bir isim söylüyor ama etkili geri dönüş alamıyordum. Zamansız Saat Durağı şiirimden bahsettiğimde ise beni oldukça şaşırtan bir tepki aldım. Hoşuma gitmişti. O an dedim ki kitabın ismi bu olmalı.

    Kitabın bir bütünlüğü, bir hikâyesi olmalıydı. Ben de Türkiye’yi temsilen 81 şiirden oluşmasını istedim. Bunun için birkaç şiir daha eklemem gerekiyordu. O haftalarda nereden ilham bulursam şiir yazmaya çalışıyordum. Peçeteye yazdığımı bilirim. Derken tamamlanmasına son bir şiir kaldı. 81. şiir özel olmalıydı. Sosyal medyadan tüm arkadaşlarıma çağrıda bulundum. Birlikte yazalım çağrısına istinaden kendilerine ait onlarca söz, mısra, kelime ve dörtlük gönderdiler. Sonrasında onlardan derlediğim, uyarladığım “Kalbe Akseden Samimiyet” şiirini yazdım. En güzel şekilde tamamlanmıştı. Eser hazırdı.

    İlk kitabınızı elinize aldığınızda ne hissettiniz?

    Anlatılmaz yaşanır dedikleri bir olay kesinlikle. Şimdiye kadar binlerce kitabı elinize almışsınız, okumuş ve hatta özümsemişsinizdir. Fakat bu başka bir hissiyat. Size ait kelime, cümle, sayfa değil tam bir kitap. Akla hayale sığacak bir şey değil. İlk olması mı bilemem ama gerçekten yaşanası ve paylaşılması gereken bir heyecan.

    O süreci şöyle anlatabilirim: Öğle saatleriydi. Kargo geldi. Elinde tuttuğu paketin içinde biliyordum, onlar vardı. Yayınevi on adet gönderecekti. Geldikleri gün tüm sitelerde de aynı anda satışta olacaktı. Sitelere girdiğimde onlarca sitede adımı aratıp ulaşabiliyordum. Elimde duran kargo poşetini açtım ve o heyecanlı bakışmalar… kitap kokusu diye bir şey gerçekten var. O anlar farklıydı.

    Sizde iz bırakan sizi en çok etkileyen şiirleriniz hangileri?

    Yolculuk Gibisin, Kar Tanesi Erimezse, Yeryüzünde Biri Var ve Bana Kendinden Bahset isimli şiirlerimin bende ayrı ve güzel hatıraları var.

    Okuyucularınızın olumlu dönüşler yaptığı şiirlerinizden birkaç tanesini söyler misiniz?

    Beğenilen ve olumlu dönüş aldığım şiirlerimin başında Şiir Kokan Şehirler, Kalbe Akseden Samimiyet, Dünya Seni Dinlemeli ve Kalbimi Sana Verdim şiirlerim geliyor.

    İlham kaynaklarınız nelerdir?

    İlhamlar gün içinde oldukça fazla değişiyor. Kimi zaman deniz kenarına vuran dalgalar kimi zaman da düşüncelerde oluşan fırtınalar yazılara konu oluyor. Yaşam aralarında öyle anlar oluyor ki onlar da şiir oluverip çıkıyor. O şiirleri her okuduğumda sanki yeniden yaşıyor gibi oluyorum. İlham kaynağı denildiğinde ateşleyen bir kıvılcım çağrışıyor. Seni o andan alıyor, edebiyata sürüklüyor. Yazdıkça nefes almak gibi bir his oluşuyor.

    İlham bazen o kadar yakın bazen de o kadar uzak bir kelime oluyor ki yazasın geliyor, her şey tam ama o yok. Islık çalıp ilerlediğin yolda kumlara yazacak kadar da yakın olduğu zamanlarda da uçucu bir edebiyata konu oluyor. Bir daha ne zaman hatırlanır o sözler bilemiyorsun.

    Yeni çalışmalarınız var mı? Varsa, kısaca söz edebilir misiniz?

    Elbette, birçok çalışma var. Yeni bir şiir kitabına başladım. Şiirleri her geçen gün yazdıkça ekliyorum. Birkaç farklı içeriğe sahip deneme kitapları var. Sosyal medyada paylaştığım sözlerden oluşan bir kitap da derledim ama daha çıkarmak için düzenlemeye ihtiyacı var. İki bilim kurgu romanı da var. İçinde hafif aşk da içeren cinsten. Ayrıca kendi hayatımı anlatan bir roman yazmaya başladım. Bölüm başlıklarını belirlesem de içlerini doldurmam zaman alıyor. Ne zaman biter kestiremiyorum. Kısaca daha yeni başlıyoruz diyebilirim.

    Sizce herkes kitap yazabilir mi? Yazmak bir yetenek midir? Yazar adaylarına tavsiyeleriniz neler olur?

    Elbette, herkes kitap yazabilir. Yeter ki anlatacak bir şeyleri olsun. Anlattıklarını kaleme alma isteği olsun. Yetenek işi; denemeye ve pes etmemeyle ilgilidir. Birincisi olmadıysa ikincisinde olacaktır. Bazen şans elinizden tutar. Gayreti arkanıza aldığınızda ve sabırla hareket ettiğinizde yapılmayacak iş yoktur diyenlerdenim. Başlayın devamı gelecektir.

    Son olarak neler söylemek istersiniz?

    Söylenecekler ne zaman biter ki ama her zaman için de bir son vardır. Şimdi de bir sona geldik. O zaman şöyle bir söz ile bitirelim: Uçmaktan ötesi de var! Her zaman daha iyisini yapabiliriz. Daha da ileri gidebiliriz. Hayal gücümüzü kullanıp ilerlemekle bu mümkün. Engeller, itirazlar, aşağılayan sözler, kırıcı davranışlar, usulsüz tutumlar ve caydırıcı anlar hep olacak. Biz doğru yaptığımız şeyden eminsek ilerlemeye hep devam edeceğiz. Unutmayalım ki uçmaktan ötesi de var.

    “Hayat, gönülden sevenleri sever.”

    —

    KOSGEB Kurumsal Dergi‘nin dijital formatını buradan indirebilir ve tüm sayılarına göz atmak isterseniz diye şuraya da bir link bırakıyorum.

    Haldun Öztürk - Bir Tasarımcı
    17Eyl, 2020
    Zamansız Saat Durağı Kitabı Nasıl Yazıldı?

    İlk kitap heyecanını yaşadığım serüvenin detaylarını sizlerle paylaşıyorum.

    Zamansız Saat Durağı – Sadece Sev

    Duygu yüklü eserler için saniyeleri kaleme dökmek gerekir. 11 yıl önce mısraların kitap olacağı aklıma bile gelmezdi. Sadece yazardım. Yaşadıkça, aklıma geldikçe, düşündükçe karalardım. Şimdi sizlere bu maceranın nasıl geliştiğinden bahsedeceğim.

    Bu yazıdaki başlıklar birbirinden bağımsız gibi de görülse aslında bir bütünü oluşturuyor. Kimi zaman aklınıza ne gelirse yazarsınız. Çünkü bu böyledir, ötesi yoktur.

    1. İlk Mısra – Sözler

    11 yıl önceydi ilk satırları kaleme almam. Pamukkale Üniversitesi’nde okuyordum. Muğla’dan yeni bir kente gelmiştim. Sözlerim kalıcı olsun istememden mi yoksa telefonların Bir kitap haline gelmesini bile düşünmediğim için sadece arada sırada sadece yazıyordum. Blog siteme ekliyordum. Belki birileri okur diye de değildi. O anı kayıt altına almak istiyordum. Bunun da iki yolu vardı. Ya fotoğrafını çekeceksin ya da kaleme alacaksın. Sürekli fotoğraflar çeken ben bazı anlatılması zor ya da fotoğraf ile anlatamadığım anları, duyguları, maceraları mısralara döktüm.

    Yıllar geçtikçe birikenler olmuş. İçimde, sayfalarda, mısralarda ve en çok da düşüncelere dalıp gittiğim o anlarda okumak istediklerim olmuş. Kelimeyi yaşayan sensen eğer her kelime bambaşka anlam yüklü oluyor. Önce dudakların kuruyor, gözlerin arıyor. Okumaya başladığında tekrar oradasın. Paylaşmak güzeldir diyordum. Ve paylaşıyordum. Hep birlikte yanalım, kelimelerde buluşalım istiyordum.

    İşte böyle başladı.

    Şimdi de ilkokul sıralarında ilk harfi defalarca yazdığımı hatırladım. Hatta harf de değildi ilk kaleme aldığımızda yazdığımız. Değişik farklı şekillerdi. Defalarca dik, yatay, eğri çizgiler çiziyorduk. Kalemin de ucu hep kırılırdı. Yeni yeni öğreniyorduk nasıl olsa. İncitmeden yazmayı öğrenene kadar kırılacaktı. Şimdilerde kalem de tutmaz olduk o ayrı mesela. Kırılan incinen yok diye de ağzımıza geleni yazar olduk o ayrı mesele. Bilgisayar ortamlarında kağıtsız kalemsiz saatlerce vakit geçirir olduk. Elbette güzel ama amacı çerçevesinde iyi niyetli kullanıldığında. Kurşun kalem ne de güzeldi. Önce ince ince yazardı. Sonra gitgide kalın yazmaya başlardı. Hatta tahtaya geldiğinde yazmaz olurdu. Kalemtıraş arardı o kömür gözleri, arardı da bulduğunda sevinçten ilk günkü gibi yazardı. Bir de tahtanın da bitişi gelirdi. O minicik ellerle o kısacık kalemi parmaklarıyla tutan ve hatta avucunda serçe varmış gibi hisseden tertemiz yürekler ne de sevimli bakarlardı. Bittiğine ikna olunduğunda ancak yenisi verilirdi. Tabi yenisi varsa. Kimsenin kalemi bitmesin! Ya da hep bir yenisi gelsin ister. Ama bazen şartlar elvermez. O zaman da teslimiyet başlar. Olanakları zorlamaya başlarsın. Kendini daha da azimli hissedersin. Bir de silgi vardı. Hani kimi zaman kalemden daha çok yazan. Sildikçe yazanlar vardı o zamanlar. Kim bilir belki silmeyi de bilmiyorduk. Ya da bizlere silmemek için hata yapmamamız gerektiğini anlatıyordu. Gerçekten de doğruydu. Hata yapmazsan silmen gerekmez. Ama illa bir hata yapıldıysa da iyi bir silgin olmalı. Kalemin geçmişini silmek her yiğide göre değildi.

    Yazmak kıymetlidir. Okumak paha biçilemez. Paylaşmak da değerlidir. Sevdiğin ne varsa çoğaltır.

    2. İlk Ezgiler – Nefes

    Flüt! Namını duymuşsunuzdur. Hemen hemen herkesin evinde olan üflemeli bir müzik aletidir. Notalar parmakların kapadığı delikler sonrası nefes ile şekillenirdi. Kendimi geliştirmek için arada elime geçen şarkıların notalarını çalıyordum. Çok farklı bir histi en azından kaset çalmaktan farklıydı. Yaşadığım her an hissedeceğim ritim kelimesiyle eğitim hayatımda bu şekilde tanıştım.

    Ritim kelime anlamı olarak birçok şeyi ifade edebilirdi. Fransızca kökenli bu kelime sözlüklerde “Ezgi ve uyumla birlikte müziği oluşturan bir öğe olarak vurgu, uzunluk ya da seslerin, durakların düzenli bir biçimde yinelenmesinden doğan düzen. Şiirde ya da düz yazıda vurgu, uzunluk ya da seslerin, durakların düzenli bir biçimde yinelenmesinden doğan uyum. Kimi olayların az çok düzenli bir biçimde art arda gelmesiyle oluşan durum.” gibi anlamlara geliyordu. Bana göre ise her şeydi diyebilirim. Çünkü uyum, düzen ve ahenk varsa mümkün olmayan hiçbir şey yoktu. Sevmek de ritim olmadan düşünülemez.

    “Şimdi diyeceksiniz sevmek karşılıksız bir olaydır diye. Elbet öyledir. Fakat sevebiliyor isen eğer ritme takılmış gidiyorsun demektir.”

    3. Renkler Her An Yanımızda

    Lise yıllarımdaydı kendimi renklerle buluşturmam. Tasarımcı olmaya o yıllarda karar vermiştim. Renklerle yani hayatla ilgilenmek fark katıyordu. Uyum, ahenk ve düzen önemli şeylerdi. Bilişim Teknoloji okuyordum. Fakat renk donanımda yazılımda her yerde vardı. Hatta futbolda, sağlıkta, doğada, uzayda ve her sistem renklerle ifade ediliyordu.

    Hatta biraz daha öncesine gidebiliriz. İlk okulda İş Teknik diye bir ders vardı. Renklerin birbirleri ile uyumlarından söz eden bir öğretmen vardı. Siyah derdi kimi zaman pembeyle kombine olabilir. Farklı gelmişti. Neden pembe neden yeşil değil. Aslında o da olabilirdi. Bu o ana bağlıydı. Nesnelerin anlık durumlarına bağlıydı. Güneş batarken oluşturduğu renkler herkesi büyülerdi. Ya kirazın o al rengi ya da şeftalinin o kızarıklığı ne birebir aynıydı ne de farklı ama hepsi birer muhteşem birer parçaydı.

    Hayatımda geniş yer kaplayan satranç maceram yıllarca sürdü. Tahtaya siyah ve beyaz hakimdi. Renkler; sözleri, olayları, tarihi, evreni ışık tutarcasına ayrıştırıyordu.

    4. Gitarımla Tanışma

    Gitar kurslarına yazılmıştım. Kendimi müzik yönünde geliştirmek istiyordum. En uygun müzik aletinin gitar olduğuna karar verdim. Zaten çocukluğumdan beri çalmak istemiştim. Üniversite yıllarımın ilk aylarında bu hayali gerçekleştirmek için gitar almak için araştırmalara başladım. Çok çeşidi vardı. Klasik, akustik, elektro, bas gitar bir de bunların karışımı olanlar. Ben parmaklarımla doğada da çalabileceğim elektrik olmadan da çalışabilecek ve çevreye rahatsızlık veremeyecek tarzda olan klasik gitara yöneldim. Denizli’de bulunduğum o aylarda Çınar Meydanı civarında satış yapan dükkanları gezmeye başladım. Renk ve ses tonuyla bana uygun bir gitar seçip macerama başladım. Artık pena nedir biliyordum. İki farklı kursa yazıldım. Haftanın dört gününü kurslarda geçiriyordum. Bir nota kitabım, defterim ve sırtımda gitarım yürüyordum. Gelişmek güzeldi. Profesyonel olmak istemiyordum. Sadece öğreniyordum.

    Arada bir denk geldiğinde beni o anlara götüren ilk gitar öğrenmeye başladığım zamanlardan kalma internetten bulup derlediğim parçaların notalarını paylaştığım yazıya buradan ulaşabilirsiniz.

    5. Sesli Okuduğum Kendimden Parçalardı

    Gitarla tanışmam, yazdığım sözleri notalara uydurmama vesile oldu. Bazen anlık aklıma ne geldikçe çalıp söylüyordum. Güzeldi. Sevda Rüyası adlı ilk şiiri de bu şekilde değişik tarzlarda okuyordum. Radyo dinlemekten farklıydı. Bazen sözler çok basit ama kulağa hoş geliyordu. Ben de arada not alıyordum. Bu konuda kimse umurumda olmuyordu. Yazıp çizip kendimi dinliyordum. Belki de böyle daha da üretken olabiliyorduk.

    6. Yolda Olmak – Seyahat

    İnsan doğası gereği gezmek ister. Çok garip farklı bir istek farklı bir hareket gibi görülse de insan aslen keşfetmek ister. Araştırmak ister kimi zaman yeni yerler kimi zaman yeni insanları keşfetmek ister. Hani bir söz vardır, duymuşsunuzdur. “Ya şehre yeni bir insan gelir ya da sen gidersin başka şehirlere…” diye bir şeydi. İnsan macerayı hareketi sever.

    İşte ben de yıl içinde birçok yolculuğa çıkarım. Görmediğim yerlere gider, onlarca kişiyle ve yerle tanışırım. Güzel sohbetler ederiz. Bazen de şehrin kalesinde kendime yüksek bir hakim yer seçer, selamlarım ve dertleşirim.

    Bir tren yolculuğunda sıcak bir sohbet sonrası dökülen dizeler olur. Sahil kasabasında kıyıya vuran dalgaları izlerken çıkardığı sese vurulursun. Şehrin kalabalık caddesinde koşar adım yürürken bir çift bakış yakar içini kağıda sızım sızım dökersin. Semaya dalarsın bulutların dansını izlerken burnuna düşün soğuk yağmur damlası ve nefes alışverişlerin başlar. Yüzerken derinliklerde son soluğun öncesi başını çıkardığında hisseder yine yazarsın. En çok otobüs kalemi sevdirir seni her otogara girişinde ya da her molasında. Seyahat sırasında arka koltuk yan koltuk kahkahaya boğulurken, ağlayan sızlayanlar bağıranlar arasında ağaçların geçişini, doğanın süzülüşü sevdirir. Sevdikçe kalemi bırakmaz ama her anda yazmazsın.

    Yolda olmak işte böyledir. Türkü dinlemek gibidir. Resim yapmak gibidir. Seni sana bağlar. Kopamazsın kendinden yürümeyi, koşmayı ve uçmayı sevdirir. Hatta en çok da içindeki seni de sevdirir. Her yolculukta kendini bulursun.

    6. An Fotoğrafçılığı – Altın Kare – Sadece Sev

    Fotoğraf bir tutkudur. Aşkla yapılan eylemlerin ilklerindendir. Bana göre fotoğraf şiirdir. Şiir de en doğal haliyle fotoğraftır. Neden mi?

    Bir şiir düşünün gözünüzde canlansın ve bir fotoğraf düşünün gözünüzde canlansın. İşte o yaşadığınız anı fotoğrafla mı şiirle mi anlatırsınız?

    Fotoğraf, anların anlatım şeklidir. Şiir ise anların dile gelmesi sonucu kalben hissedilmesidir. Buna konu kimi zaman acılar kimi zaman dertler kimi zaman da sevinçler olur. Aslında fotoğrafların birleşiminden oluşan videolar gibidir. Ama daha derin daha nameli daha duygusaldırlar.

    Şiir özeldir, güzeldir ve o yüzden altın değerindedir. Şiir yaşamın içinden fotoğraflardan oluşur. Kare de günümüzde fotoğraf anlamında kullanılan terimdir. O yüzdendir, altın kare dememiz. Kitaba ilk isim olarak düşündüğüm isimdi “Altın Kare”. Sonra kitaplaşma sürecinde insanların duyduklarında yüzlerinde oluşan ifadeyle değişti. Bir şiirimde geçen “Zamansız Saat Durağı” olarak kaldı. Bunu sevmiştim. Farklıydı. Benim için özeldi. Sonra yanında “Sadece Sev” ifadesini de ekledim. Kapakta yer alacaktı. Kitabı genel olarak özetleyecek ve içsel yolculuğu başlatacak bir kelimeler olmaya adaydılar. Her şey kendini sevmeye ve sadece sevmeyle başlardı. Sonrasında sevmeler artar. Çevreni, arkadaşlarını, uğur böceğini ve hatta aklına ne gelirse sevme gitgide büyürdü. O yüzden düşünmeden sadece sev gerisi gelecektir.

    7. Sosyal Medya Paylaşımlarında Yer Alan Cümleler

    Hani bir an gelir de bir fotoğraf ya da video çekersiniz. O anın en içindesinizdir. O anda kalbiniz atarken aklınıza bir cümle gelir. O cümleyi çektiğiniz fotoğrafla harmanlayıp sosyal medyada paylaşmak istersiniz. Bazen kendinden bazen de zorla gerçekleşir. Önce fotoğrafı çeker sonra ifadeyi düşündüğünüz anlarda olur. Öyle güzel anlatmak istersiniz ki dalar gidersiniz. İşte sahile dalgalar vururken hissedilen cümleyle o gün batımı kızarıklığın altına yazdığınız cümleler yıllarca birikir. Kitap çıkarmaya karar verdiğinizde cümleleri de kitaba eklemek istersiniz. Hem de bu şiir kitabı ise ne nasıl sözleri ekleyebilirim dersiniz.

    Şiirleri renklere ayırırsınız. Alışılmadık farklı renkler olsun istersiniz. Onlar için de günlerce araştırma yaparsınız. Bu şekilde de bölümler arasına nefes gibi olacak bir renk ve bir söze yer verirsiniz. Sözlere başka bir atmosfer karışsın diye de çizimlere yer verirsiniz.

    8. Kitap Fikri Doğdu Bir Öğleden Sonra

    2019 yılının son ayının son haftasıydı. Yıllar boyunca şiir yazmıştım. Macera “Bir kitap olacak kadar çok şiirim oldu mu?” diye kendime sormamla başladı.

    9. Şiirlerimi Bir Dosyada Topladım

    Hemen bilgisayarda boş bir dosya oluşturdum. İnternet sitemde yayınladığım şiirleri bir bir dosyaya aktardım. Hiçbir yerde yayınlanmayan şiirlerimi de ekledim. Derken sayfa sayısı gitgide artıyordu.

    İlk yazdığım şiir hiçbir yerde yazılı halde yoktu. Gitarımla arada seslendirdiğim şiir hafızamda yer edinmiş. Onu da ekledim.

    81 şiir olmasını istediğim için ilave şiirler de yazdım. Son şiiri ise sosyal medya platformlarında paylaşacağım bir gönderi oluşturmaya karar vermiştim. Gönderiye verilen cevaplar ile 32 arkadaşım sözlerini bana ilettiler. Duyurudan bir hafta sonrasında “Kalbe Akseden Samimiyet” şiirini hep birlikte yazmış olduk. Şiire katkısı olan arkadaşlara teşekkür anlamında kitapta isimlerine yer verdik. Gerçekten benim için harikulade bir deneyim olmuştu. Kitabı temsil eden bir şiir olmuştu.

    10. Yayınevi Araştırmasına Başladım

    Kitabın taslak formatı hazırdı. Yayınevlerini internetten araştırdım. Belirlediğim yayınevlerine mail ile örnek dosyayı gönderdim. Sonrasında dönüşler olmaya başladı.

    11. Sözleşme

    İlk dönüş yapan yayınevlerinin gönderdikleri sözleşmeler üzerinden değerlendirmeler yapmaya başladım. Her birinin şartları birbirine yakın olsa da farklılıklar vardı. Karar verip basım sürecine geçmek için sabırsızlanıyordum.

    11. Basım Süreci

    Ankara’da olan yayınevi ile anlaştık. Sonrasında son değişikliklerin yapıldığı son dosyayı göndermemi istediler. Basım için hazırlanacaktı. Her şey daha da keyifli hale gelmişti. Editör aşamasında kelimeler üzerinde epey durduktan hemen sonra tasarıma geçtik. İç tasarımın ilk şablonunu ajans tarafından yapıldı Sonrasında ise isteklerim doğrultusunda iç tasarım tamamlandı. Benim için oldukça iyiydi.

    12. Ön Söz

    Kitap için ön söz hazırlamam gerekiyordu. İçeriği anlatan bir yandan da ilgi uyandıran bir iki paragraflık metin olacaktı. Sonrasında ise aşağıdaki gibi bir içerik çıktı.

    “Yolda yürüyorum sensiz
    Sensiz gidiyorum bensiz    “

    Sizleri ilk sayfadan itibaren renkler karşılamaya başlar.
    Renkler de şiirler gibi içlerinde duyguları taşır. Her renk
    bir sözü ağırlar. Kitapta renkler arasına 11 yıl önce kaleme
    alınmış yukarıdaki mısralar ile başlayan maceranın 81 şiiri
    serpiştirilmiştir.
    “Bir kurşun misali hedefine odaklanmış planlar için sürekli
    düşünecek olsam da seni yine de seveceğim. Gönlüm ne saz
    ne de söz ister. Ben kalben sevmek isterim.”
    İçinizden bir ses bunları dile getirirken son şiir de bitiverir.
    İşte o zaman asıl yolculuk başlar.
    “Uçmaktan ötesi de var.”

    13. Arka Kapak Yazısı

    Bir kitabın en çok okumasını sevdiğim bölümüdür. Onun için değişik bir içerik olsun istemiştim. Kitabın adını aldığı mısralar sonrası yolculuk ve sevmekle ilgili ifadelere yer verdim. Sonrasında ise aşağıdaki gibi şekillendi.

    “Son elvedamı kime demiştim?
    Hatırlayamıyordum.
    Kayboluyordum damlalar içinde,
    Zamansız saat durağında,
    Saat kaçı gösteriyordu bilemiyordum.”

    Renkleri hissetmek için yola çıkar, molalar verir, doğayı dinlersin. Her nefes alışında toprak kokusunu gökyüzüyle karışmış olarak içine çekersin. Doyasıya yaşamak istersin. Ansızın duyguların değişir, kelimelere sığmaz. Seviyorum dersin. Fark ettiğin enerji kalbine dokunur. Yolculuğu, yola çıkanları, yolda olanları ve en çok da kendini seversin.
    Sadece sev…

    14. Kapak Tasarımı – Son Onay

    En dikkat çeken aşamaya gelmiştik. Kapak tasarım. Nasıl olacaktı? Hangi renk? Kalite? Neyi anlatacak? Ve daha bir sürü şey? İlk olarak örnek tasarımlar ajanstan geldi. İnceledim fakat bana sıradan gibi geldiler. Belki de onlarda olsa basıldıktan sonra görsem ilgi çeken muhteşem bir kitaba dönüşeceklerdi. Ama yine de bir düşünce anlatan bir şey olmasını istedim.

    Birkaç gün geçti. Şunları mail ile iletmiştim: “Denizin ortasında bir kara parçasında düşünceli adamın elinde çanta bir bankta otursa, adanın çevresini saran saati sağ üst taraftan kırıp  çıkan bir kuş gökyüzüne uçsa… Deniz-gökyüzü arka kapağa kadar uzansa…”

    Sonrasında ise son onay ve basım süreci başladı.

    15. İlk Göz Ağrım

    “Kitabımı elime ilk aldığım an bende oluşturduğu duygularımı buraya yazamıyorum. İlk göz ağrım, Zamansız Saat Durağı’m.”

    Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar…

    ZAMANSIZ SAAT DURAĞI – Mart 2020

    – Sipariş için –

    Zamansız Saat Durağı - Haldun Öztürk

    22Mar, 2013
    Zamansız Saat Durağı

    ZAMANSIZ SAAT DURAĞI

    Saat sabaha karşı iki olmak üzere;
    Ne uykum var ne de kalkıp koşma isteğim.
    Sadece düşünesim var, düşleyesim var.
    Birini ya da birilerini

    Bilmem hatırlar mıyım o günleri
    Sabah erkenden kalkıp da
    Kahvaltı bile yapmadan evden çıktığım günleri,
    Hatırlar mıyım ismini, isimlerini.
    Bilmem, belki de!

    Saat öğle vaktini gösteriyordu
    Çalar mıydı saatimin alarmı?
    Uyanabilir miydim acaba bu saatte?
    Uyumadan da uyanılmaz ama

    Gözlerim yedi gündür dışarılarda
    Hiç içine kapanıp uyumayı düşünmediler!
    Sadece aradılar, aradılar.
    Ama bulamadılar, yorgun düşmeyi beklediler;
    Düşemediler, çok dirençliydiler.
    Bir an bile pes etmediler, etmeyecekler de

    Bana sorarlarsa neden bu hâldeler diye
    Kendileri bilir derim ancak
    Zaten artık ne kalbime ne de beynime
    Söz geçirebiliyorum bu aralar,
    Dinletemiyor olduğum kadar da dinlemiyorum.

    Gölgemin boyu uzamaya başladı.
    Zaman ilerliyor, hava kararmaya başlarken;
    Kıyıya yaklaşan bir tekne dikkatimi çekiyor.
    Düşünmeden hemen el sallıyorum;
    Beni fark etmeleri uzun sürmüyor.
    Atlıyor, çek abi diyorum;
    Çek kürekleri de uzaklaşalım buralardan.
    Anlıyorlar hâlimden, başlıyor mavi yolculuk.

    Dalgalar inatlaşıyor, ara sıra da sertleşiyor;
    Ama direnemiyorlar karşımızda.
    Derken üç gün geçiyor denizde,
    Üç gün geçiyor ama üç yıl gibi geliyor.
    Ne acılar yaşıyorum bir bilseniz!

    Günlerdir dertleştiğim balıkçı şaşırıyor hâlime.
    Bu sefer başlıyor o anlatmaya.
    Üç gün daha geçiyor bu sefer.
    Artık ağlamaya başlıyoruz,
    Hüngür hüngür ağlıyoruz,
    Saatler süren sele kapılıyoruz okyanusta.

    Yolculuk, teknenin su almasıyla sonlanıyor.
    Son duraktı burası, anlaşılıyordu.
    Deryanın tam ortasında
    Ya da bilinmez bir yerinde,
    Yaşamlarımız bitiyor orada, öylece!

    Koordinatları belli olmayan bir yerde,
    Önce hafif hafif rüzgârı hissediyordum.
    Sonra hiçbir şeyi! Issızlık hâkimdi
    Sessizce bir ömür tamamlanıyordu

    Son elvedamı kime demiştim?
    Hatırlayamıyordum.
    Kayboluyordum damlalar içinde,
    Zamansız saat durağında,
    Saat kaçı gösteriyordu bilemiyordum.

    Yazan : Haldun Öztürk 21.06.2011 02.03